از قدیما گفتن کوه هرگز به کوه نمیرسه دل بسوزون ولی بدون آدم به آدم میرسه

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

دیگه بی تو نمی میرم...
توئم با بی کسیت سر کن
تو حقت بدتر از اینه که دل تنگم بمونی...

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

گفتمش دل می خری؟ پرسید چند؟ گفتمش دل مال تو تنها بخند! خنده کرد و دل زدستانم ربود. تا به خود بازآمدم، او رفته بود! دل زدستش روی خاک افتاده بود! جای پایش روی دل جامانده بود...

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

خودت رفتی ولی عشقت نرفته... من عاشق تر شدم هفته به هفته

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

از تو دلگیرم...از عاشقی سیرم...درسته بی تو میمیرم...ولی ایندفعه میرم

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

چو کس با زبان دلم آشنا نیست
چه بهتر که از شکوه خاموش باشم
چو یاری مرا نیست همدرد ، بهتر
که از یاد یاران فراموش باشم

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

حیف این چشمهام که برای چون توی بی ارزشی اشک ریخت!

و چه ساده دلم که هنوزم دوست داره

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

از دست رفیقان عقرب صفت دوستی با مار كبری آرزوست

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

هر کی دلتو شکست صداشو در نیار یه روز دلش می شکنه صداش در میاد

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

کسی چه می داند شاید، این قدر همدیگر را دوست نمی داشتیم اگر از دور به تماشای روح هم نمی نشستیم . کسی چه می داند اگر آسمان ما را جدا نمی کرد شاید، این قدر به هم نزدیک نبودیم